Uw aangrijpend geval verdient aandacht, sympathie, goedheid en begrip.

Natuurlijk zou u meer kunnen zeggen over uw leven van dag en nacht doorgemaakt lijden, in de ware liefde met het onophoudelijk vernieuwd “Fiat”, zoals u ook meer zou kunnen zeggen over de ontvangen genaden, die u diep in uw hart bewaard en die hebben geholpen deze berg van moeilijkheden zonder tal te beklimmen.

De gedachte is ver van mij om te twijfelen aan deze genaden, die uw weg hebben bezaaid, want de Heer laat zich nooit in edelmoedigheid overtreffen. En uw moraal heeft zich gehandhaafd ondanks zoveel verpletterende beproevingen; hoe komt dat…? Omdat u uit de onuitputtelijke Bron van alle genaden hebt geput, waarbij u zich aan God vastklampte, hetgeen u de kracht gaf om verder te gaan, de liefde om te vergeven, de goedheid om te begrijpen en om niet te minachten, de innerlijke vreugde in een oprecht beleefd leven om de droefheid te overstijgen die zich in u zou hebben kunnen nestelen, de moed om steeds te hopen, ondanks de verschillende vertrekken van uw verdwaalde man.

Terwijl hevig verdriet van allerlei soort u werd aangedaan, terwijl uw kinderen heen en weer geslingerd werden, terwijl uw verdwaalde man in de vlucht zocht zijn verantwoordelijkheden te vergeten, terwijl u alleen bleef, staande, aan de voet van het kruis, schitterde er – gelijk een ster – een bovennatuurlijke hoop boven uw gezin. En deze hoop was de terugkeer van uw man naar de barmhartige God.

Zoveel tranen, zoveel lijden blijven niet zonder een vervolg, en weet het wel, uw gezin in nood maakt de vreugde uit van de uitverkorenen, want er is bij u, vanwege u, een verlossingskracht, die er niet zou kunnen zijn in de andere gelukkige gezinnen, hoe stichtelijk zij ook mogen zijn. Heeft de Kerk niet in het verleden als voorbeeld een Monica van tranen en gebeden, van goedheid en van liefde aangeboden, die haar man en haar zoon heeft teruggebracht op de goede weg? Zij heeft geleden, ja, veel geleden en van de Heer niet alleen deze twee dierbare zielen verkregen, maar miljoenen andere die hebben geprofiteerd van de deugden van deze vrouw, bovendien omgeven met de stralenkrans vanwege het schitterende apostolaat van haar zoon, Augustinus.

Moet het u verbazen dat uw man na dit leven naar het gezin terugkeert? Menselijk gezien is het onbegrijpelijk. Geestelijk gezien is het wonderlijk. Indien God u de kracht heeft gegeven om door zoveel stormen te gaan, zal Hij ook weten u te helpen dit geestelijk werk in de ziel van uw man te voleindigen.

Uw nervositeit laat zich gemakkelijk verklaren. Alleen al de aanwezigheid van uw man roept de herinnering op van een meer dan smartelijk verleden. Maar u bent gewend alles vanuit het bovennatuurlijke te beschouwen en u weet, omdat u het al hebt beleefd, dat uw werkelijk evangelische naastenliefde u zal worden teruggegeven in een materiële hulp die u zal verbazen. Behoud uw moraal, en heb vooral geen schuldgevoel als u in uw nervositeit enkele woorden ontvallen, waar u spijt van hebt.

In alle opzichten is het de intentie die telt en uw man, die zoveel tegenslag heeft gekend dat hij verplicht is bij u terug te keren, moet de eerste zijn om uw ontreddering te begrijpen, en moet u liever danken voor deze zo grote edelmoedigheid om hem met zoveel begrip en goedheid te ontvangen, om hem uw kostbare hulp te blijven geven.
U hebt veel geleden, maar u hebt een schuilplaats gevonden in het Hart van Jezus en uw vrede en uw innerlijk geluk zijn u nooit ontnomen. Terwijl hij alleen maar velerlei teleurstellingen, onbeschrijfelijke angsten en innerlijke ontstemmingen heeft gekend, toen hij in de wereld en in haar bekoringen een schijngeluk zocht, dat hoe langer hoe meer een blijvende ramp werd.

Wat uw kinderen aangaat, weest niet verbaasd als zij door dit netelig probleem van de godsdienst aangetast zijn. Ze hebben een goede basisvorming gehad en de voorbeelden van echte naastenliefde die zij met hun eigen ogen hebben gezien, tekenen hen meer dan u zou kunnen geloven. Weest niet verontrust als u ziet dat zij enigszins door de maalstroom worden meegesleurd; zij zullen zich weer snel corrigeren, want het uur van Maria komt met heel haar stroom van genaden en innige vreugden.

Tenslotte wil ik een woord richt tot uw man. Alstublieft meneer, blijf niet stilstaan bij het beschouwen van dat ontspoorde verleden, tenzij om de goedheid van God beter te begrijpen, die u uitnodigt om Hem daar terug te vinden waar Hij u had geplaatst. Kijk met vertrouwen naar de toekomst, daar u zich ervan bewust bent dat “het deze ziekte is die u gaat redden”. Beleef iedere dag in de liefde en het oprecht verlangen om Hem voorgoed toe te behoren. Iedere dag die voorbijgaat, verzwaard met uw lijden uit het verleden en uw berouw, wordt drager van heel aangename verwachtingen. God laat nooit iemand in de steek, vooral niet als een ziel zijn vertrouwen in Zijn oneindige Barmhartigheid bewaart. Met zoveel goedheid buigt Hij zich over u, begrijpend wat u niet durft uit te spreken: de hoop op een eeuwigdurend geluk. Mag uw ziel naar Hem toesnellen; steun op de vrouw die de uwe is geweest, sterk door haar gebeden en onthechtingen. Door haar liefdevol gedragen lijden, is uw vrouw doorgedrongen in de diepten en de schoonheden van het geestelijk leven. Een gemakkelijk leven zou haar niet hebben gemaakt tot wat zij thans is. U bent het onbewuste instrument geweest van haar snelle opklimming naar God. Zij deelt in haar geestelijke rijkdom, een bron van kostbaarheden voor u. Maak er gebruik van en werp een sluier over dat smartelijk verleden. Zult u niet een eeuwigheid van geluk hebben om de lof te zingen voor een zo goede en zo barmhartige God, en ook heel de eeuwigheid om haar te danken die de Heer u als levensgezellin heeft gegeven, en die haar liefdesrol zo goed naast u heeft weten te vervullen? Houd moed, want de hoop en de liefde worden uw troost.

Marie-Paule

(Revue de l’Armée de Marie, volume I, numéro 6)