Minuten van liefde met Maria
– Geestelijke post –
Huwelijksproblemen
Ik schrijf u om u te zeggen dat mijn lieve dochter, die dertien jaar gehuwd is en drie kinderen heeft, een grote beproeving doormaakt.
Het ligt me zwaar op het hart en ik huil veel om het verdriet haar in zo’n verschrikkelijke situatie te zien. Ik vraag gebeden voor haar, opdat zij beschermd wordt elk gevaar. Haar man heeft haar vanwege een ander verlaten. Mijn dochter houdt met heel haar hart van haar man en ze staat op het punt van een zenuwinzinking. Zij verdient dat niet, want zij is zo goed en eerlijk. Ik smeek Maria dat ze haar moed behoudt, want vanavond kwam ze me zeggen dat ze op het einde van haar krachten is en niet meer van haar kinderen houdt. Haar man heeft haar meerdere jaren doen lijden; hij schaamt zich zelfs niet om met zijn bijzit te pronken en haar mee naar mijn dochter en haar kinderen te nemen. Lange tijd heeft zij de stilte bewaard, want haar man bedreigde haar toen zij deze dingen vertelde. Het is pas een paar maanden geleden dat ik het drama van haar leven heb vernomen. Ik vrees het ergste voor haar: drugs, zelfmoord; zij heeft geen hoop meer en ik vrees het ergste, want de bedreigingen van haar man verontrusten ons allemaal. Hij is een vakman die geld heeft en die overal goed voor de dag komt.
Ik zou graag hebben dat zij met haar kinderen bij ons komt wonen, onder onze hoede, maar zij weigert dat, omdat ze niet meer weet wat ze moet doen. Ze zegt dat ze zich in een dichte mist bevindt. Ik zou niet willen dat zij zich tot een andere man wendt, dat zou nog erger zijn dan heel de rest.
Zij zei me, dat ze sinds zij gehuwd is nooit gelukkig is geweest; zij verdiende dat niet. Zij heeft geen goed nummer getroffen; we moeten geloven dat God haar lot had uigestippeld. Het leven duurt lang, ik weet er iets van, zelfs al heb ik dergelijke smaad niet doorstaan of de vernedering van een scheiding niet gekend.
Ik verlang ernaar dit leven voor de eeuwigheid te verlaten, waar men een geluk zonder einde zal kennen.
Onlangs vernam ik van mijn dochter dat zij met de echtscheiding heeft moeten instemmen, vanwege de eis van haar man. Ik, haar moeder, lijdt evenzeer als zij, die voor haar leven is getekend. Zij zal haar kinderen alleen moeten grootbrengen, maar ze zal ze beter kunnen opvoeden, omdat zij daarin in het bijzijn van haar man niet kon slagen. Het voorbeeld dat hij gaf was weinig bemoedigend. Ik verwacht een antwoord van troost dat ik haar zou kunnen geven of haar zou kunnen laten lezen. Mijn God, wat is het leven triest! Zijn kinderen en kleinkinderen zien lijden, die men liefheeft, dat is dubbel wreed.
Help ons, zij is het waard te worden bemind.
Mevr. J… X.
Ik begrijp uw lijden, Mevrouw, en dat van uw dochter, die haar geluk ziet instorten, terwijl haar krachten afnemen en ze zich met drie kinderen moet bezighouden. Uw herhaalde oproepen om haar te onttrekken aan de bedreigingen van haar man worden nauwelijks gehoord, want de zo verschrikkelijke schok van de echtscheiding laat al haar tot dan onderhouden hoop in rook opgaan. Onder de kracht van zulk een slag, moet men niet verbaasd zijn over een negatieve of depressieve of zelfs onverschillige houding tegenover de te vervullen plichten. Aan iemand die gewond is, vraagt men niet het initiatief om belangrijke beslissingen te nemen, maar hij heeft verzorging en tijd nodig om zich te herstellen. Wat het morele betreft, geldt hetzelfde. Uw voorkómende, attente benaderingswijzen, zonder druk, zullen doeltreffender zijn. U zult geduld moeten hebben, vol begrip en liefdevol; bovendien zult u moeten vermijden over de vader te spreken of hem te beschuldigen, om de liefde die de kinderen hem – ondanks zijn zwakheden – verschuldigd zijn, te waarborgen, en om de kloof die de man en vrouw scheidt niet groter te maken. Omdat de vader de echtscheiding heeft geëist, draagt hij alleen de verantwoordelijkheid, maar uw dochter moet beleefd, oprecht, trouw blijven, hetgeen haar een echt, duurzaam geluk zal verkrijgen en het evenwicht van haar kinderen zal kunnen waarborgen. Elders liefdevolle compensatie zoeken, zou de verwarringen alleen maar doen toenemen; dat zou ook het in gevaar brengen zijn van een toekomst, waarop zij trots zou kunnen zijn, als zij zoveel lijden achter zich zal kunnen laten, door zich in het licht te plaatsen van Hem die Liefde is en die haar uitnodigt op te klimmen. Het is niet hierbeneden dat wij ontvangen wat we verdienen… Van weinig belang het soort van kruisen die ons worden aangeboden, wat telt is ze te aanvaarden, als wij er menselijkerwijs alles aan hebben gedaan om een situatie te verbeteren.
Uw dochter kent de vreugde van het moederzijn. Natuurlijk lijken in deze omstandigheden de kinderen de last van de beproeving te verzwaren, maar de kinderen kunnen haar troost worden als hun een degelijke vorming wordt gegeven. Het kruis vormt en smeedt de karakters. Het is goed zich over deze hoofdjes te buigen, om ze lief te hebben en dubbel lief te hebben, want zij zijn beroofd van de aanwezigheid van de vader. In deze omstandigheden is het beter dat de vader zich verwijdert, wat de moeder en de grootouders zal toestaan de taak over te nemen.
De jaren gaan voorbij… de kinderen worden groter… het leven zorgt voor compensatie. Na de mist is er de mooie zon, die licht en verwarmt geeft. In deze zo moeilijke omstandigheden moet men van dag tot dag leven, door alleen maar naar datgene te kijken wat positief is in ons leven, zonder bekommerd te zijn voor de “bergen” die talrijker lijken te worden elke dag, net zoals de zieke of de gewonde die geduldig moet wachten totdat de krachten weer terugkeren om de normale loop van het leven weer op te pakken.
De status van het “gescheiden gezin” heeft vanzelfsprekend niets begerenswaardigs en lijkt vernederend. Zij die over de uiterlijke schijn oordelen, zullen op een goede dag misschien zeer verrast zijn, want God alleen weet wat de geestelijke waarde van elke mens is. Dus als er gezinnen zijn die met zijn tweeën overeenkomstig Zijn wetten leven en die op een soms moeilijke maar veilige weg voortgaan naar de hoogten, die hen naar het Paradijs leiden, zijn er anderen daarentegen die met zijn tweeën rechtstreeks naar de duivel lopen.
Er zijn “gescheiden gezinnen” die in niets hun beloften respecteren en die – onbewust of bewust misbruik makend – over de paden van het verderf wandelen. Andere “gescheiden gezinnen” kunnen eveneens de indruk geven van een aanstoot te zijn op de aarde, maar zij worden een troost voor de hemel, want enerzijds stapelt een rijk vermogen aan verdiensten zich op vanwege de onhoudbare situaties, die overeenkomstig Gods wetten beleefd horen te worden, en anderzijds maken deze het mogelijk aan de echtgenoot die zich verwijdert, om op een goede dag uit deze verfrissende bron van genaden te putten die hem terug op de rechte weg brengen.
De zielen zijn door het verheven sacrament van het huwelijk zo met elkaar verbonden, dat het verzoekt de verbintenis te respecteren en haar niet door de ontrouw te schenden.
Het huwelijk is groots, en de genaden die daarmee verbonden zijn, helpen de zielen de zeer dichte mist en nevels te doorkruisen, om ze vervolgens te leiden naar het weldadige en opbeurende licht. Alle roepingen kennen hun fasen van duisternissen en moeilijkheden. De trouw aan God, overeenkomstig de vorm van de verbintenis, is altijd heilzaam, weldoende en schept de mooiste verwachtingen.
Houd moed! Alles gaat voorbij en alles wordt voorwerp van serene vreugde en van verrukkelijke vrede, indien men instemt het beste uit de situatie te halen. De Heer laat zich nooit in edelmoedigheid overtreffen. U kan rekenen op het vurig gebed van de Ridders van Maria.
Marie-Paule
(Revue de l’Armée de Marie, volume III, numéro 10)