U bent “gelukkig, intens gelukkig”, omdat u het kruis aanvaardt dat God u aanbiedt, zonder dat u het probeert te begrijpen, in het pure geloof, wetend dat de plannen van God met betrekking tot ieder van ons, projecten van liefde zijn.

U bent “gelukkig”, niet omdat het lijden u aangrijpt of verlamt, maar omdat het goed aanvaarde kruis de diepgaande vrede, de innerlijke vreugde, een weldadige balsem brengt, waarvan de zachtheid slechts te vergelijken is met de liefde, die krachtiger wordt voor God en de zielen. BEMINNEN, ziedaar de schoonheid van het ware leven. Hij die waarlijk bemint, verlangt ernaar de zielen naar God te leiden, want God is LIEFDE.

Zodoende leidt u enerzijds, in de stilte van uw hart, in de liefdevolle offergave van uw dagelijks kruis, de zielen naar God en verheft uw ziel zich steeds meer. “Hoe meer een ziel zich verheft, hoe meer ze de wereld verheft”, zei Elisabeth le Seur.

Anderzijds hebt u het buitengewone geluk de goede raadgevingen van een heilige priester te krijgen, die u helpt naar God op te stijgen, zonder de aandacht op zichzelf te vestigen. Ziedaar de ware geestelijke leidsman, de ware geestelijke gids, die de richting aangeeft naar een ascetisch en mystiek leven, voor de volledige ontplooiing van een geheel aan God gegeven ziel. Wat is dat mooi! Deze priester bevestigt het altijd fundamentele en meer dan ooit noodzakelijke onderricht van de heilige Johannes van het Kruis, omdat veel zielen naar het goddelijke, het bovennatuurlijke verlangen.

In een tijd waarin men met alle middelen de persoonlijkheid van de mens probeert te reduceren tot zijn natuurlijke omvang, brengt u een overtuigende getuigenis van waardevolle geestelijke strekking, die de volledige ontplooiing van de menselijke persoon begunstigt, ondanks de lichamelijke zwakten, ondanks dat er “op de dagen van hoop” teleurstellende inzinkingen volgden, waarop het ontstelde hart een “belemmering vormt voor heel het wezen ”.

Verbazende tegenstelling. Dat wel, maar een realiteit van het aardse leven, waarin de mens nu eens gebukt onder het verlossende kruis moeizaam vooruitkomt, dan weer overeind veert vanwege de vreugde en de liefde, daar de ziel gezuiverd is, ontdaan van zijn “ik”, om meer in bezit genomen te worden door Christus-LIEFDE.

Dit intense geluk vraagt om afzondering, stilte, want het is in de stilte van het hart dat het contact met God tot stand komt. Moet men zich dan terugtrekken, zich onophoudelijk van alles verwijderen? Neen, het volstaat zijn leven van iedere dag te leven, overeenkomstig de eisen van de plicht van staat, in gemeenschap van zielen met Christus. Hem tijdens het werk, het gebed, de ziekte of de ontspanning terugvinden, is zijn reserve aan vrede, vreugde en liefde herstellen. Als deze toevlucht tot God zich vaak vernieuwd, is dat LEVEN UIT LIEFDE in de intense vreugde, ondanks de wisselvalligheden van het leven.

Marie-Paule