Angst bij de ouders

Woorden zijn niet in staat om de ontreddering van de ouders uit te drukken, die hun kinderen op de rechte weg van het leven zouden willen leiden, maar de weg is zo moeilijk geworden, vol met obstakels, dat de meeste ouders het vechten hebben gestaakt. Hooguit spannen, hier en daar verspreid, nog enige zeldzame uitzonderingen zich in, maar hun stemmen worden in de huidige chaos niet meer gehoord.

Het catecheseonderricht, zoals dat in bepaalde leerboeken warm wordt bepleit, is niet in overeenstemming met de gezonde leer en met de wensen van ouders die werkelijk begaan zijn met het welzijn van hun kinderen. Laten wij onze jeugd aan deze cursussen deelnemen met het risico dat ze het geloof zullen verliezen?

Wij hebben deze catecheseleerboeken vluchtig doorgelezen. Wat een beklagenswaardige zaak! “Een zienswijze van de reis”, “Overwegingen over het lichamelijk bestaan, over de menselijke bedrijvigheid, over de breuk”, “De kracht van de ontmoetingen”, enz., zijn boeken die op meerdere punten het woord van God categorisch tegenspreken, en die het op het gebied van de wezenlijke waarheden laten afweten, zoals bijvoorbeeld: de liefde, de vrijheid, de vriendschap, de transparantie, de relaties met God, de seksualiteit en zoveel andere onderwerpen.

Waarom de hamer en de sikkel?

Men spreekt zelfs over de tekenen van het “Koninkrijk”, door gebruik te maken van het communistisch letterwoord van de hamer en de sikkel, en dat op de eerste en de laatste bladzijde van het boek “De kracht van de ontmoetingen”. Wat een satanische schaamteloosheid.

En nu wilt men ons iets nieuws, iets moderns aanbieden…: dia’s betreffende de seksualiteit. Wij hebben kennis genomen van deze diavertoning, getiteld “Judith en Peter”. Wij hebben het met de grootst mogelijke objectiviteit bekeken, herbekeken en beluisterd. Wij hebben er de gebruiksaanwijzing van bestudeerd. Wij hebben de spontane opmerkingen van de studenten vernomen, die het met aandacht hebben bekeken en die op het karakter ervan zeer ernstige kritiek hebben geleverd.

De tekst laat door de jeugdige student Peter zeggen: “Ik, ik heb zin om met Judith de liefde te bedrijven; als zij de pil niet neemt, zal ik een ander middel moeten bedenken, enz.” Dat is onvoorstelbaar!

Jongeren en jong-volwassenen beoordelen de montage van “Judith en Peter”: een provocatie, het aanzetten tot ongebonden liefde, onaanvaardbaar voor een katholieke school.

Het is duidelijk dat deze film, met zijn gebruiksaanwijzing, de fundamentele beginselen van de katholieke moraal ondermijnen en vernietigen.

Dit soort programma voedt de jongeren niet op, lichamelijk noch moreel, en verzekert haar geenszins het ware geluk.

Men verbaast zich over de verdorvenheid van de zeden, en maakt zich daarover ongerust; helaas moet men zich buigen voor de feiten dat dit onderricht afkomstig is van onze scholen die zich katholiek noemen.

Hebben we het punt bereikt dat wij onze kinderen van deze cursussen zouden moeten weghalen? Dat is de mening van veel ouders, die niet alleen voor deze cursussen die men warm aanbeveelt gewaarschuwd zijn, maar ook omdat een groot aantal onderwijzend personeel geen vorming betreffende de leer hebben ontvangen om onontbeerlijke morele garanties te geven.

Wij willen de volgende tekst onder uw aandacht brengen: een kopie van een besluit van de Vereniging van Ouders van Lac-Etchemin, Dorchester, waarbij inbegrepen de parochies van Saint-Odilon, Sainte-Germaine en Sainte-Rose.

Een verontrust ouder-commissie

BESLUIT:

OVERWEGEND DAT:

De minister van Onderwijs momenteel een seksueel opvoedingsprogramma voor de scholen voorbereidt.

De katholieke Commissie van de hogere Raad van de opvoeding onlangs de verspreiding van zeven audio-visuele montages heeft goedgekeurd, bestemd voor de seksuele opvoeding bij jonge volwassenen, op de scholen van het voortgezet onderwijs van Québec goedgekeurd.

De seksualiteit is geen vak gelijk de andere vakken in het onderwijs. Het is uiterst belangrijk om te begrijpen dat de seksuele opvoeding moet worden afgestemd op de ontwikkeling van ieder kind en dus niet in groepsverband kan worden gegeven. Zij kan dus niet op school plaatsvinden. De seksuele voorlichting in groepsverband is een afdwaling van het onderwijs, omdat zij beroofd is van onontbeerlijke voorwaarden die deel uitmaken van een echte opvoeding. In dat opzicht vormt zij een zeer ernstige aantasting van het natuurlijk recht van de ouders, als dat van de kinderen.

De beste seksuele opvoeding is die, welke door liefdevolle ouders aan kinderen wordt gegeven, die vertrouwen in hen hebben.

De kennis van alles wat de seksualiteit betreft, is geen seksuele opvoeding; maar de volmaakte beheersing van het lichaam door de geest, ziedaar het wezenlijk onderdeel van de ware seksuele opvoeding.

Vele psychologen, psychiaters en kinderartsen (en onder hen grote van naam) verzetten zich tegen het seksuele onderricht op school. De dochter van FREUD, dokter Anna Freud, sluit zich bij hen aan.

Het Koninklijk College van verloskundigen en gynaecologen van Groot-Bretagne heeft de volledige mislukking bekendgemaakt van de cursus van de seksuele voorlichting, wat betreft de preventie van de voorhuwelijkse betrekkingen en de onwettige geboorten.

In Zweden leek het programma van de seksuele opvoeding moreel aanvaardbaar. Zie wat het gevolg daarvan is: toename van het percentage geslachtsziekten vooral bij de jongvolwassenen, toename van het percentage en van het aantal voorhuwelijkse zwangerschappen, verlaging van de gemiddelde leeftijd voor de eerste geslachtsgemeenschap, toename met 200 procent van huwelijken bij jongvolwassenen. Het huwelijk en het gezin zijn daar in gevaar. Na tien jaar systematisch onderwijs in de seksualiteit hebben 140 Zweedse artsen hun parlement dringend verzocht deze gruwel uit naam van de mensheid te doen ophouden. Want de gevolgen, zeggen zij, zijn verschrikkelijk.

In de Verenigde Staten, waar men kwalijke gevolgen van de seksuele opvoeding op school vaststelt, hebben medische organisaties en andere hun verzet duidelijk vermeld. Het mag voldoende zijn te vermelden: De Raad van wetenschappelijke Voorlichting en Opvoeding van artsen van de Verenigde Staten (Scientific Information and Educational Counsel of Physicians), die vooral strijd voert tegen de introductie van seksuele voorlichtingscursussen op de scholen, de plechtige resolutie van de Amerikaanse artsenvereniging (Association of American Physicians) in 1969, de sindsdien ieder jaar vernieuwde resolutie; de Groep van de bevordering van de psychiatrie; de Vereniging van psychoanalytici van de jeugd, enz.

Wat de vermeende wetenschappelijke gezagsdragers betreffen, die de seksuele voorlichting op school warm aanbevelen, zijn in de meerderheid personen en geëngageerde groepen in de strijd voor abortus provocatus, en die de seksuele opvoeding beschouwen als een middel om abortus op verzoek van de bevolking te aanvaarden.

Een serieus onderzoek van de resultaten, verkregen door het seksueel onderricht op de scholen, toont aan dat daar een volledige mislukking uit voortvloeit op het gebied vanuit moreel, sociaal en vooral godsdienstig oogpunt, in alle gevallen, in alle landen waar het is ingevoerd.

De Kerk veroordeelt alles wat ernaar streeft om aan de seksualiteit een waarde van het grootste belang te geven binnen de menselijke samenhang en in het menselijk bestaan.

De Kerk beschouwt de ouders als de natuurlijke en exclusieve handelende persoon in de seksuele opvoeding van hun kinderen, behalve de uitzonderlijke gevallen. Dit recht van de ouders kan niemand hun zonder onrechtvaardigheid ontnemen, zelfs de overheid niet.

In de verklaring van de rechten van de mens, kent de U.N.O aan de ouders het recht toe het soort onderwijs te kiezen dat aan hun kinderen wordt gegeven. De natuurwet geeft aan ieder mens een bepaalde verplichting tot de kuisheid, zolang hij geen huwelijk is aangegaan. Iedere vermeende seksuele opvoeding, die in tegenspraak komt met deze door God ingestelde orde, is absoluut te veroordelen.

Op onze katholieke scholen kunnen wij geen seksuele voorlichting dulden, die een inwijding zou zijn tot het stellen van handelingen, die de natuurlijke moraal en de katholieke moraal veroordelen.

Op dit gebied hebben de meerderheid van de seksuologen en onderwijzend personeel geen voldoende vorming in de leer ontvangen, om ons onontbeerlijke morele waarborgen te geven

Wij, ouders, geven in alle oprechtheid en verantwoordelijkheid de volgende aanbevelingen:

Wij verzetten ons ertegen dat de seksualiteit een regelmatig terugkerende studiestof wordt in het studieprogramma van het basis-, voortgezet- en gemeenschappelijk onderwijs.

Als het onderwerp bij gelegenheid ter sprake zal komen, zoals dat [ook] bij een ander onderwerp betaamt, eisen wij dat de doelstelling, de inhoud en het pedagogisch aspect op alle punten overeenkomst met het onderricht van de katholieke Kerk.

Eveneens verzetten wij ons tegen de toestemming, die het ministerie van Opvoeding en de katholieke Commissie van de hoogste Raad van de Opvoeding toestemming geven, voor de vertoning aan de scholieren van audiovisuele documenten ter inwijding in de seksualiteit.

In overeenstemming daarmee, strijden wij tot aan het in het gelijk gesteld worden, ofwel zullen wij onze kinderen van deze cursussen terugtrekken, als een programma over seksualiteit zou worden ingevoerd.

Een afschrift van dit besluit is verzonden naar de Heer M. Raymond Garneau, de minister van Opvoeding, aan de Eerwaarde Heer Paul Tremblay, voorzitter van de katholieke Commissie van de hoogste Raad van de opvoeding, aan Zijne Eminentie Kardinaal Maurice Roy en aan Mevrouw Adélin Mathieu, voorzitter van de A.P.C.O.Q

Een afschrift van dit zelfde besluit is eveneens gezonden naar de algemeen directeuren van de Schoolcommissies van ons grondgebied.

In unanimiteit aangenomen.

Laval Labrie, voorzitter.
Mme B. Dionne, secretaris.

(Journal «Marie», volume 1, numéro 1)